كـاهـش میـل جنـسی در زنان امری بسیار شایع و در مـردان امری نادر اسـت. (حـتـی غـالب مـردانی كــه از اختلال نعوظ رنج میبرند نیز میل جنسی خود را از دست نمیدهند.)
هورمون جنسی مردانه ی تستوسترون نقش فراوانی بروی میل جنسی در هر دو جنس مرد و زن ایفا میكند.
برخلاف تصور عام پس از یائسگی احتمال افزایش میل جنسی در زنان بیشتر است تا كاهش میل جنسی.
هورمون جنسی مردانه ی تستوسترون نقش فراوانی بروی میل جنسی در هر دو جنس مرد و زن ایفا میكند.
برخلاف تصور عام پس از یائسگی احتمال افزایش میل جنسی در زنان بیشتر است تا كاهش میل جنسی.
علل كاهش میل جنسی در مردان:
الف _ علل جسمی:
۱-اعتیاد به الكل و یا مواد مخدر
۲-كم خونی (نادر)
۳-افزایش ترشح هورمون پرولاكتین از غده هیپوفیز.
۴-چاقی (علت شایع)
۵-مصرف برخی داروها (بویژه داروهای درمان مشكلات پروستات)
۶-كاهش هورمون جنسی تستوسترون (نادر)
۷-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت.
۱-اعتیاد به الكل و یا مواد مخدر
۲-كم خونی (نادر)
۳-افزایش ترشح هورمون پرولاكتین از غده هیپوفیز.
۴-چاقی (علت شایع)
۵-مصرف برخی داروها (بویژه داروهای درمان مشكلات پروستات)
۶-كاهش هورمون جنسی تستوسترون (نادر)
۷-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت.
ب _علل روانی:
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی و كار زیاد.
۴-اختلافات و مشكلات جدی با شریك زندگی.
۵-گرایشات همجنس گرایانه.
۶-ترس از عدم توانایی در ارضاء شریك جنسی.
۷-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده.
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی و كار زیاد.
۴-اختلافات و مشكلات جدی با شریك زندگی.
۵-گرایشات همجنس گرایانه.
۶-ترس از عدم توانایی در ارضاء شریك جنسی.
۷-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده.
علل كاهش میل جنسی در زنان:
الف _علل جسمی:
۱-كم خونی به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و یا زایمان (شایع)
۲-اعتیاد به الكل و یا مواد مخدر.
۳-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت.
۴-پس از زایمان،طی بارداری و یا شیردهی به علت تغییرات شدید هورمونی.
۵-مصرف برخی داروها از قبیل آرام بخش ها،ضد افسردگی ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگی.
۶-افزایش ترشح هورمون پرولاكتین از غده هیپوفیز.
۱-كم خونی به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و یا زایمان (شایع)
۲-اعتیاد به الكل و یا مواد مخدر.
۳-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت.
۴-پس از زایمان،طی بارداری و یا شیردهی به علت تغییرات شدید هورمونی.
۵-مصرف برخی داروها از قبیل آرام بخش ها،ضد افسردگی ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگی.
۶-افزایش ترشح هورمون پرولاكتین از غده هیپوفیز.
ب _علل روانی:
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی و یا كار زیاد.
۴-اضطراب.
۵-تجارب پیشین آزارهای جنسی و یا تجاوز جنسی.
۶-گرایش به همجنسان خود.
۷-اختلافات و مشكلات جدی با شریك زندگی.
۸-شرایط زندگی دشوار(زندگی كردن در یك منزل مشترك یا والدین خود و یا والدین شریك زندگی)
۹-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده.
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی و یا كار زیاد.
۴-اضطراب.
۵-تجارب پیشین آزارهای جنسی و یا تجاوز جنسی.
۶-گرایش به همجنسان خود.
۷-اختلافات و مشكلات جدی با شریك زندگی.
۸-شرایط زندگی دشوار(زندگی كردن در یك منزل مشترك یا والدین خود و یا والدین شریك زندگی)
۹-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده.
دلایل مشترك در مردان و زنان:
۱-اضطراب عملكردی: چنانچه مردان در رابطه های گذشته انزال زودرس و یا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسی دردناك و یا عدم رسیدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بیم تكرار آن ممكن است از رابطه جنسی امتناع ورزیده و یا از آن دلزده شوند.
۲- افزایش آشنایی: عموما میل زوجین برای برقراری رابطه جنسی با یكدیگر با گذشت زمان كاهش می یابد.
۳-سركوب كننده های میل جنسی: از قبیل تغییر در ظاهر فیزیكی (چاقی و یا لاغری)، بوی نامطبوع بدن، نامرتبی موها و لباس و عدم رسیدگی به بهداشت فردی.
۴-فعالیت بدنی خیلی زیاد و یا خیلی اندك.
۵-عدم آگاهی از دانش جنسی، خواسته ها و ترجیهات جنسی شریك زندگی.
۶-تكراری شدن شیوه و وضعیت بدنی برقراری رابطه جنسی.
راهكارهای درمانی كاهش میل جنسی:
۱-درمان برای هریك از اختلالات زمینه ای.
۲-هورمون درمانی.
۳-كنترل استرس.
۴-مشاوره با كارشناسان مسایل زناشویی.
۵-فراگرفتن مهارتهای گفتگو و برقراری ارتباط موثر با جنس مخالف.
۶-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها.
۷-افزایش صمیمت با شریك زندگی.
۸-آموزش جنبه های مختلف رابطه جنسی.
۹-در میان گذاشتن علایق جنسی و خیالپردازیهای جنسی.
۱۰-رسیدگی به وضع ظاهری و بهداشت فردی.
۱۱-ایجاد تنوع در نحوه و مكان برقراری رابطه جنسی بصورت دوره ای.
۱۲-اجتناب از بی تحركی.
۱۳-ایجاد اعتدال در كار و جنبه های دیگر زندگی
۱-اضطراب عملكردی: چنانچه مردان در رابطه های گذشته انزال زودرس و یا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسی دردناك و یا عدم رسیدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بیم تكرار آن ممكن است از رابطه جنسی امتناع ورزیده و یا از آن دلزده شوند.
۲- افزایش آشنایی: عموما میل زوجین برای برقراری رابطه جنسی با یكدیگر با گذشت زمان كاهش می یابد.
۳-سركوب كننده های میل جنسی: از قبیل تغییر در ظاهر فیزیكی (چاقی و یا لاغری)، بوی نامطبوع بدن، نامرتبی موها و لباس و عدم رسیدگی به بهداشت فردی.
۴-فعالیت بدنی خیلی زیاد و یا خیلی اندك.
۵-عدم آگاهی از دانش جنسی، خواسته ها و ترجیهات جنسی شریك زندگی.
۶-تكراری شدن شیوه و وضعیت بدنی برقراری رابطه جنسی.
راهكارهای درمانی كاهش میل جنسی:
۱-درمان برای هریك از اختلالات زمینه ای.
۲-هورمون درمانی.
۳-كنترل استرس.
۴-مشاوره با كارشناسان مسایل زناشویی.
۵-فراگرفتن مهارتهای گفتگو و برقراری ارتباط موثر با جنس مخالف.
۶-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها.
۷-افزایش صمیمت با شریك زندگی.
۸-آموزش جنبه های مختلف رابطه جنسی.
۹-در میان گذاشتن علایق جنسی و خیالپردازیهای جنسی.
۱۰-رسیدگی به وضع ظاهری و بهداشت فردی.
۱۱-ایجاد تنوع در نحوه و مكان برقراری رابطه جنسی بصورت دوره ای.
۱۲-اجتناب از بی تحركی.
۱۳-ایجاد اعتدال در كار و جنبه های دیگر زندگی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر